تحقیق روش های تدریس و یادگیری

تدریس در مکاتب فلسفه

روابط بین تدریس و یادگیری:

می توان با عمل تدریس کمیت و کیفیت و سرعت یادگیری را افزایش داد و یا شرایط را برای یادگیری اموری که در شرایط معمولی امکان پذیر نیت فراهم نمود.

تفاوت بین تدریس و یادگیری

1- یادگیری در همه جا و همیشه و فنی بدون تدریس صورت خواهد گرفت یا در حالی که هر تدریسی یاد داده نمی شود.

2- نظریه های دیگری، صرفاً به پدیده های یادگیری توجه دارد و همیشه معطوف به شاگرد است؛ به عبارت دیگر، نظریه های یادگیر، تبیین کننده ی چگونگی یادگیری و توصیف کننده ی شرایطی است که با حصول آن ها یادگیری صورت می گیردو در حالی که نظریه های تدریس باید به بیان کننده، پیش بینی کننده و کنترل کننده موقعیتی باشد که در آن، رفتار معلم موجب تغییر رفتار آن می شود. نظریه های یادگیری راه های یادگیری شاگرد را بیان می کند. در صورتی که نظریه های ما تدریس توصیف کننده روش هایی است که برای، وسیله معلم شاگرد را تحت تأثیر قرار می دهد و سبب می شود که او یاد بگیرد.

3- نظریه های یادگیری بر اثر تحقیقات کشف شده است و توصیف کننده روابط تغییرهای مختلف یادگیری است، در حالی که نظریه های تدریس به وسیله علمای تعلیم و تربیت وضع می شود.

4- وقتی که تدریس می کنیم، فعالیت هایی را انجام می دهیم؛ اما وقتی یاد می دهیم ما شاگردان را به انجام فعالیت هایی وادار می کنیم.

5- اگر بخواهیم آن چه درس می دهیم یاد بدهیم، باید قادر باشیم شاگردان را درک کنیم و از آن چه در رفتار آنان اثر می گذارد آگاهی یابیم. نتیجه این که اگر فعالیتی منجر به یادگیری نشود تدریس نیست.

روش تدریس در مکاتب فلسفی

1- آرمان گرایی: روش تدریس با تأکید بر خودکاری شاگرد، به تشویق محصلان به تفکر و راهنمایی آنها در انتخاب موضوع های تفکر می پردازند و فرصت هایی فراهم می آورند که محصلان معرفت های آموخته شان را در حل مسائل اخلاقی و اجتماعی مورد استفاده قرار دهند و ارزش ها و تمدن انسانی را بپذیرند. در نتیجه روش دیالکتیک مخصوصاً در موضوعاتی که تفکر در آن دخالت دارد ترجیح دارد.

روش پروژه که در آن شاگردان به صورت انفرادی یا گروهی، ضمن برخورد با مسئله، از روی طرح و نقشه به آزمایش و مطالعه می پردازند جزء رو ش های آموزشی می باشد.

اهمام روش عدم، در تحریک یادگیری مانند روش منطقی، روش مشمول و زیبا شناسی، روش ؟؟؟ و زیباشناسی، روش به کاربردن مجاز و روش آزمایشی قابل قبول است. به طور کلی موضوع درس از روش تدریس جدا می باشد.

2- واقع گرایی: چون واقع گرایی علم محور است، روش های تدریس آن حالت آمرانه دارد. معلم باید روش را که برای ؟؟ دانش آموز و موقعیت آموزشی تناسب دارد به کار بندد و از دانش آموزان بخواهد که حقایق را به یاد بسپارند، مقایسه کنند و توضیح دهند. همچنین با کشف و تعبیر و تفسیر روابط، معانی و مفاهیم تازه ای پیدا کنند. روش تدریس معلم بر محسوسات مبتنی است و به جای تلقین معلومات به دانش آموزان فرصت هایی فراهم می آورد که ایشان شخصاً به بررسی و اکتشاف بپردازند و حقایق را دریابند. بنابراین از روش سخنرانی، بحث و گفتگو و آزمایش استفاده می شود. همچنین ارزشیابی بسیار مهم و ضروری است و باید در هر گونه آموزش با معیارهای عینی انجام گیرد.

مفاهیم اساسی روش فراشناخت

1- شناخت: به فرآیند های فکری درون ذهن مانند: دریافت، پردازش، نگهداری و انتقال اطلاعات که افراد به کمک آنها عمل دانستن و اندیشیدن را انجام می دهند شناخت گویند.

2- فراشناخت: به دانش یا آگاهی فرد از فعالیت ها یا فرآیندهای شناختی خود تنظیم، هدایت، کنترل و نظارت بر آن فراشناخت می گویند.

3- انتقال یادگیری: به انتقال آموخته های فکر، و عملی یادگیرنده، انتقال یادگیری گفته می شود.

4- خود نظم جویی: خود نظم جویی روی آوردن به کنترل و هدایت فردی جریان های فردی است.

5- فرا حافظه: در فراحافظه به آگاهی فرد از توانمندی، گنجایش و مقدار نگهداری اطلاعات در حافظه تأکید می شود.

6- انگاره ها: انگاره ها به فراگیر در ایجاد تصاویر ذهنی از موقعیت هایی که با آن مواجه می گردد کمک می کند. انگاره های ذهنی سبب مستحکم شدن ساختار شناختی انسان می شوند استحکام ساخت شناختی مربوط به وجود محتوای ذهنی. نظیر واقعیت ها، مفاهیم، اصول، قوانین و ... است.

اهداف روشن فراشناخت

1- کمک به دانش آموزان برای اندیشیدن و پرورش مهارت فکر کردن.

2- پرورش مهارت های انتقال یادگرفته ها.

عناصر فراشناخت:

الف) دانش و کنترل خود

1- بازنگری و کنترل تعهد (تعهد به یادگیری)

2- بازنگری و کنترل طرز تفکر (آمادگی عاطفی و ذهنی)

3- بازنگری و کنترل توجه سطح (تمرکز)

ب) دانش و کنترل فرآیند

1- انواع دانش مهم در فراشناخت (3 جنبه اساسی فراشناخت):

الف) دانش بیانی : دانش بیانی مربوط به دانش حقایق و اطلاعات است و با چه چیز، چه هنگام، چه کسانی . کجا سر و کار دارد.

ب) دانش رویه ای: دانش رویه ای توصیف اقدامات گوناگون برای انجام یک و کار یا وظیفه خاص است و چگونه انجام دادن کارها سر و کار دارد. مانند: خلاصه کردن یک داستان.

پ) دانش زمینه ای یا بافتی: دانش زمینه ای یا بافتی مربوط به دانستن چرایی ها در یک بافت و زمینه است.

مانند: چرا یک استراتژی با یک استراتژی دیگر متضاد است؟