مقاله آزمون فرضیه با بررسی اثرات ایبوپروفن بر روی ماهی
دسته : -پژوهش ها
فرمت فایل : word
حجم فایل : 502 KB
تعداد صفحات : 29
بازدیدها : 326
برچسبها : مقاله آزمون فرضیه اثرات ایبوپروفن بر ماهی
مبلغ : 10000 تومان
خرید این فایلدانلود ترجمه مقاله آزمون فرضیه read-across با بررسی اثرات ایبوپروفن بر روی ماهی
نمونه ترجمه
چکیده
داروی انسانی موجود در محیط دارای یک پتانسیل برای اثرات نامطلوب بر موجودات غیرهدف می باشد. "فرضیه read-across" تصریح می کند که داروها، اثرات بیولوژیکی مشابه در گونه های موازی با انسان (به عنوان مثال انسان و ماهی) نشان می شود اگر هدف مولکولی است حفظ شده باشد و غلظت موثر دارو به حداکثر خود برسد. ما این فرضیه را با ارزیابی این مساله که ایبوپروفن، یک مهارکننده غیرانتخابی آنزیم پروستاگلاندینها و سیکلواکسیژناز است و می تواند همانند اثر اصلی آن در انسان روی ماهی هم در غلظت پلاسما مقایسه ای داشته باشد، تست نمودیم. نقطه انتهایی، سطوح پروستاگلندین E متابولیت (pGEM) و بیان ژن mRNA COX، در آبشش ماهی کپور شاهد و در معرض ان، با استفاده از ایمونواسی آنزیم و روش اندازه گیری شد. ماهی، در مدت 24 تا 72 ساعت در معرض آن قرار گرفته و غلظت آب9و 470 میکروگرم ایبوپروفن در یک لیتر آب اندازه گیری شد. غلظت آب و پلاسمای خون با استفاده از LC-MS / MS انجام شد. نتایج نشان داد که سطح pGEM در ماهی در معرض 370 و 470 میلی گرم ایبوپروفن در لیتر به طور قابل توجهی نسبت به ماهی شاهد، هنگامی که غلظت ایبوپروفن پلاسما تا 5.6برابر زیر Cmax بود، کاهش نشان داد. غلظت ایبوپروفن پلاسما و سطوح pGEM تا حد زیادی بین افراد متفاوت است. در ماهی در معرض 9 میکروگرم ایبوپروفن در لیتر، زمانی که غلظت ایبوپروفن میانگین پلاسما 224 برابر زیر Cmax بود، هیچ تغییری در سطح pGEM مشاهده نشد. این داده ها شواهدی برای فرضیه read-across مهیا می کند، اما نشان می دهد ایجاد یک دوز-پاسخ مستقیم بین پلاسما داخلی و pGEM دشوار است و تعداد قابل توجهی بزرگتر از ماهی برای غلبه بر تنوع درون فردی نیاز است.
....
آزمون فرضیه read-across با بررسی اثرات ایبوپروفن بر روی ماهی
چکیده
دارویانسانی موجود در محیط دارای یک پتانسیل برای اثرات نامطلوب بر موجودات غیرهدف می باشد. "فرضیه read-across" تصریح می کند که داروها، اثرات بیولوژیکی مشابه در گونه های موازی با انسان (به عنوان مثال انسان و ماهی) نشان می شود اگر هدف مولکولی است حفظ شده باشد و غلظت موثر دارو به حداکثر خود برسد (Cmax). ما این فرضیه را با ارزیابی این مساله که ایبوپروفن، یک مهارکننده غیرانتخابی آنزیم پروستاگلاندینها و سیکلواکسیژناز (COX) است و می تواند همانند اثر اصلی آن در انسان روی ماهی هم در غلظت پلاسما مقایسه ای داشته باشد، تست نمودیم. نقطه انتهایی، سطوح پروستاگلندین E متابولیت (pGEM) و بیان ژنmRNA (COX (ptgs، در آبشش ماهی کپور شاهد و در معرض ان(promelas Pimephales)، با استفاده از ایمونواسی آنزیم و روش (Real-Time PCR (qPCR اندازه گیری شد. ماهی، در مدت 24 تا 72 ساعت در معرض آن قرار گرفته و غلظت آب9 و 470 میکروگرم ایبوپروفن در یک لیتر آب اندازه گیری شد. غلظت آب و پلاسمای خون با استفاده از LC-MS / MS انجام شد. نتایج نشان داد که سطح pGEM در ماهی در معرض 370 و 470 میلی گرم ایبوپروفن در لیتر به طور قابل توجهی نسبت به ماهی شاهد، هنگامی که غلظت ایبوپروفن پلاسما تا 5.6برابر زیر Cmax بود، کاهش نشان داد. غلظت ایبوپروفن پلاسما و سطوح pGEM تا حد زیادی بین افراد متفاوت است. در ماهی در معرض 9 میکروگرم ایبوپروفن در لیتر، زمانی که غلظت ایبوپروفن میانگین پلاسما 224 برابر زیر Cmax بود، هیچ تغییری در سطح pGEM مشاهده نشد. این داده ها شواهدی برای فرضیه read-across مهیا می کند، اما نشان می دهد ایجاد یک دوز-پاسخ مستقیم بین پلاسما داخلی و pGEM دشوار است و تعداد قابل توجهی بزرگتر از ماهی برای غلبه بر تنوع درون فردی نیاز است.
...
سطوح pGEM در بافت آبشش ماهی کپور
سطح متوسط pGEM(14+-12.5) Pg/ میلی گرم) بود که به طور قابل توجهی (P = <0.0001) در آبشش ماهی کپوردر معرض ایبوپروفن، به مدت 72 ساعت کاهش یافته است و به 370 میکروگرم ایبوپروفن در لیتر (آزمایش2) در مقایسه با SC (106±PG / میلی گرم) رسید(شکل 1a). برای تعیین اینکه اثرات آن بر pGEM می تواند تکرار شود و اگر یک اثر می تواند در غلظت آب باشد ولی در بدن ماهی آن انتظار نمی رفت تولید شود، ماهی کپورغلظت (اندازه گیری) 9 میکروگرم ایبوپروفن در لیتر (و 470 میکروگرم ایبوپروفن در لیتر ) بیش از 24-72 ساعت نشان داد (آزمایش 3؛ داده ها از ماهی در معرض، در 48 ساعت ارائه شده است). سطح متوسط pGEM متوسط (884 ± 540 PG / میلی گرم) بود که تفاوت معنی داری (P = 0.30) در آبشش ماهی در معرض 9 میکروگرم ایبوپروفن در لیتر ، هنگامی که به (SC (635 ± 609 PG/Mgبود، نداشت. سطح متوسط (pGEM(29±30 PG/Mg به طور معنی داری (P = 0.005) در آبشش ماهی در معرض 470 میکروگرم ایبوپروفن در لیتر، هنگامی که با SC و 9 میکروگرم ایبوپروفن در لیتر مقایسه شد، کاهش یافت (P <0.0001).
سطوح pGEM در SCS (بین 10 تا 248 PG/میلی گرم و 120-1680PG/میلی گرم در دو آزمایش) و در گروه در معرض قار گرفته (بین 0.4- 62 و 1.9-89 PG/میلی گرم در 370 و 470 میکروگرم ایبوپروفن در لیتر) متغیر بود. شکل. 1C نشان می دهد که سطحpGEM به طور قابل توجهی (P = 0.001) بین 24 و 72 ساعت در ماهی در معرض قرار گرفته در 470 میکروگرم ایبوپروفن در لیتر، کاهش یافت که آن اثر وابسته به زمان، شبیه به آنچه که در انسان رخ می دهدرا نشان می دهد. تفاوت معنیدار (P = 0.9) در سطح pGEM بین 24 و 72 ساعت در ماهی در معرض 9 میکروگرم ایبوپروفن در لیتروجود ندارد.
...
---------
abstract
Human pharmaceuticals present in the environment have the potential to cause adverse effects on nontarget
organisms. The “read-across hypothesis” stipulates that pharmaceuticals will exhibit similar
biological effects across species (e.g. human and fish) if the molecular target has been conserved and the
effective drug concentrations are reached (Cmax). We tested this hypothesis by evaluating if ibuprofen, a
non-selective inhibitor of prostaglandins and the cyclooxygenase (COX) enzyme, can mimic its primary
effect in humans, on fish, at comparable plasma concentrations. The endpoints, prostaglandin E
metabolite (PGEM) levels and the mRNA expression of COX (ptgs) gene, were measured in the gills of
control and exposed fathead minnows (Pimephales promelas), using enzyme-immunoassay and quantitative
real-time PCR (qPCR). Fish were exposed, for 24e72 h, to measured water concentrations of 9
(n ¼ 12), 370 (n ¼ 40) and 470 mg ibuprofen/L (n ¼ 12). Water and blood plasma concentrations were
determined using LC-MS/MS. Results showed that PGEM levels in fish exposed to 370 and 470 mg
ibuprofen/L were significantly decreased compared to control fish, when mean plasma ibuprofen concentrations
were 1.8e5.6-fold below the Cmax. The plasma ibuprofen concentrations and PGEM levels
varied greatly between individuals. In fish exposed to 9 mg ibuprofen/L, when the mean plasma ibuprofen
concentration was 224-fold below Cmax, no change in PGEM levels was observed. These data provide
evidence for the read-across hypothesis, but suggest establishing a direct dose-response between internal
plasma and PGEM is difficult, and would require significantly larger numbers of fish to overcome
the inter-individual variation.
